«امام،کلمه خدائى است،برهان الاهى است،جهت پروردگار است (2) و نماینده خواست آفریدگار (3) .

امام،نور یزدان است،و واسطه معرفى درست‏خلاق جهان (4) .

امام،آیت کردگار است و نشانه خاص پروردگار.

او را خداى بر می‏گزیند و از همگان برتر و بهتر می‏داند،و آن علم و توفیق و کمال که شایسته مقام امامت است،در او مى‏نهد و سپس‏«طاعت و ولایت وى‏»را بر همه آفریدگانش واجب میکند (زیرا خیرشان در اطاعت اوست و کمالشان وابسته قبول ولایت او.)از آن پس،نماینده حق و ولى مطلق،در آسمانها و زمین‏«امام‏»است.